95Görüntüleme
Özel bir sebepten ötürü kızım ile kent dışındayız ve yollar açılıp eve dönerken otobüste şöförün hemen arkasında oturuyoruz. Yol uzun bir telefon çalışıyor. Şöför açıyor ve soruyor ne kadar kefen lazım? Söz bitiyor derin bir suskunluk
Arkamda Burdur’dan bir adam cenazemize gidiyor diyor bu sırada söz yine bitiyor yine bir sessizlik adam yol boyu ağlıyor derin bir suskunluk
Isparta’dan bir başka kişi biniyor. Deprem bölgesinden geliyormuş. Şöföre araç dolu biz yer verelim diyoruz bize kalmıyor bir genç şöför muavin koltuğuna geçiyor ve yerini ona bırakıyor. O an diyorum ki ne varsa gençlikte var.
Peki ama şimdi ne olacak. Şimdi beş gün öncesinden daha çok işimiz var.
Elektrik Mühendisleri Odası olarak AFAD ile yapılan görüşmeler olumlu sonuç verdi. Bölgeye gidip gönüllü olarak teknik kısmında gönüllü olarak çalışacağız. Yeniden kuracağımız kentler için payımıza düşeni yapacağız.
Herkes tam da şimdi bir şeyler yapabilir. Bugün baktım 95 bin aile koruyucu aile başvurusu yapmış. Bir adım bu da ne güzel. Sevgiyle sarıp sarmayalayacağımız çocuklar var.
UCİM olarak psikolojik destek çalışmalarımız var. Hepimizin çok ihtiyacı var ki bir önceki yazımda da yazdığım gibi deprem bir tramva bu tramvayı en kısa sürede aşmak için psikolojik destek almamız lazım. Dileyenler benimle bu konuda iletişime geçebilir.
Elbette gücümüz yettiğinde ayni ve/veya nakdi katkı sunacağız.
Askıdayemek internet sitesine 1 yemek parası bağışlayabilirsiniz. Bugün bölgeye ilk yemek tırı çıktı. İlgi gözyaşarttı
TMMOB üyelerine depremzedeler için barınma desteği verin dedi 1 gün 1 ay uyarınıza gelir ise tüm mühendis mimar arkadaşlarımıza çağrımızdır gelin dayanışmayı büyütelim.
Bugün Antakya nakillerini gördüğümde yine bir fasıl ağladım. Antakya yüreğimi en derinlerine bıraktığım kent. Ahmet Şık’ın da ifade dediği gibi yalan gürültü yapar hakikat acıtır. Acıyor bir yerlerimiz ama el ele omuz omuza aşacağız. Düne hükmümüz yok ama yarına sözümüz var hayat bilesin.
Kentler yeniden kurulurken ev yerleştirmelere gideceğiz. O gün türküler söyleyeceğiz. Ezildik altında kaldık özür dileriz.
Rana Arıbaş
