On bir ayın sultanı Ramazan-ı şerif geldi de bir haftasını da geride bıraktık bile. Herkesin dilinde aynı cümle “ aahh ah, nerede o eski ramazanlar” Oysaki bakıyorum da ramazanda değişen hiç bir şey yok. Gece sahur, akşam iftar. Camilerden okunan aynı ezan. Kılınan aynı teravih. Aynı susuzluk, aynı irade kontrolü. Değişen tek şey var insanlar. Müslüman bir ülkede, Müslümanlığın ruhuna uygun yaşamayan Müslümanlar!

Ramazanın gelmesiyle insanların iftar sahur sofraları için alışveriş yapmak zorunda olduğunu bilip fiyatları bir günün içinde ikiye katlayanlar. Cuma saati dükkânı kapatıp, iftarda fahiş fiyatla satış yapanlar. Çoluk çocuğun önüne bir tas çorba kaynatmak için market market gezen anaları babaları çaresiz bırakanlar. Vatandaşın senede bir ay gördüğü susamlı pideyi alınamaz hale getirenler. ‘Evime haram lokma sokmam’ diye ahkâm kesip, Ramazan ayını fırsat bilip üç kuruşa mahkûm emeklinin, asgari ücretlinin üç kuruşuna göz dikenler.

Bütün bir sene her türlü naneyi yiyip, bir ay oruç tutarak tüm günahlarını sildireceklerini zannedenler. Kul hakkı yiyenler. İşçinin sırtından kazanıp, zengin arkadaşlarına şaşalı sofralarda iftar daveti verenler. Milletin ödediği vergilerle klimalı araçlarda davet davet gezenler.

Değişen tek şey insanlar! ‘Müslümanım’ deyip gâvurun yapmayacağını yapanlar. Servetinin hesabını bilmeyip, o servetin zekâtını vermeye kıyamayanlar. Fakiri fukarayı iteleyip kakalayıp, zenginin önünde el pençe divan duranlar.

Değişen Ramazanlar değil. Ramazanlar aynı Ramazanlar. Değişen tek şey insanlar.

Şimdi esas söylenmesi gereken, nerede o eski Ramazanlar değil, nerede o eski Müslümanlar!

HAYIRLI RAMAZANLAR

Derya ÖZABA

Komşu Köyün delisi