Çocuk yaşlarımızda büyüklerimizin bize sorduğu ‘büyüyünce ne olacaksın?’ sorusu gençlik çağımızın en güzel yaşlarında ‘okuyup ne yapacaksın?’ sorusuna bıraktı.
Son yılların en büyük ve ciddi işsizliğini yaşayan üniversiteli gençler ve vatandaşlar ekonomik kriz ve pahalılıkla mücadele ederken, kendilerinden alınan insan gibi yaşama hakkını özlemle anıyorlar. Hayallerini kurduğu birçok şeyin özlemini çeken vatandaşlar sadece faturalarını ödemek için yeten maaşları olduğu için şükrediyorlar. Vatandaşların aza kanaat etmeleri ve şükretmeleri ile ayakta kalan Türkiye ekonomisi ne zamana kadar sendeleyerek devam eder bilinmez. Görünen köy kılavuz istemez lakin bizim insanımız umut etmeyi asla bırakmıyor. Bir de ‘umut fakirin ekmeğidir’ atasözü var bizim gibi insanlar için biçilmiş kaftan.
Büyüklerimiz kızı zengin kocaya veririz, oğlanda askerde kalır yine de karınlarını doyururlar diyorlar. Ülkede birkaç aile dışında zengin kalmadığı gibi ülkenin siyasi ve askeri ayağı da karışık. Mustafa Kemal Atatürk’ün; “Yalnız tek bir şeye ihtiyacımız vardır, çalışkan olmak. Servet ve onun tabii neticesi olan refah ve saadet yalnız ve ancak çalışkanların hakkıdır” sözünü asla unutmamak gerekir. Şimdi akıllarda tek bir soru ‘zaten çalışkan insanlarız neden bu haldeyiz?’
Hamurunda adalet olmayan hiçbir şey oluşumunu tamamlamaz. Olması gerektiği seviyeye asla gelemez ve kabak tadı vermeye başlar. Kabak seven kişiler uçan kabak fiyatlarından onu da yiyemez oldular orası ayrı. Üniversite mezunu kişiler temizlikçi alımlarına başvuru yapıyorlar. En güzel yıllarını, emeğini, çalışkanlığını, zekasını temizlikçi ve okumadan yapılacak birçok meslek dalı için harcadılar. Peki ne kazandılar? Giden yıllar, stres, üzüntü, hastalık, aile baskısı, psikolojik sıkıntılar. Bunu çoğaltabiliriz ama insanın içi acıyor. Acı şeyler virgül konularak sıra sıra geliyor ama güzel şeyler belki de bir insanın ömründen daha fazla zaman alıyor.
Ülkemizin genç beyinleri bile günü kurtararak yaşamaya başladılar. Gelecek ile ilgili hiçbir hayali olmayan kişiler ekonomik krizde evlenmeyi başarabilirlerse geleceğin ebeveynleri olacaklar. O kişilerin o psikoloji ile yetiştirecekleri nesiller de yine herkesin umutla beklediği kurtuluş olacaklar.
Bu ülkede genç olmayı tatlı bulan kişilerin baktığı pencere ne kadar güzelse artık ülkemiz bolluk, bereket, mutluluk ve refahtan geçilmiyor demek ki. O pencerenin kıyısından geçebilenler olursa bizim için de baksınlar ülkenin haline. Sağlıcakla kalın.
Esra Uygur
